En dat was maand één
Blijf op de hoogte en volg JoninaEnBettine
08 September 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Het is alweer een tijdje geleden dat we wat hebben geschreven op ons blog. We zitten hier ondertussen alweer langer dan een maand. In deze maand hebben we niet stil gezeten. We hebben onze werkzaamheden op Quest, school voor autisme afgesloten. We hebben hier vooral kunnen leren en ervaren hoe het is om groepsmuziektherapie te geven in het Engels. Dit was voor ons beide nog een beetje wennen, maar gaande weg worden we er steeds beter in. Al is ons volgende doel juist zo min mogelijk woorden te gebruiken in onze therapieën en vooral alles zingend en non- verbaal uit te leggen. Muziek is immers een universele taal. (Al is deze manier van therapie geven nieuw voor ons.)
Ondertussen hebben wij onze eerste week afgerond op HappyDale, de school voor speciaal onderwijs in een township, hier 20 minuten vandaan rijden met onze eigen auto( Ja dat leest u goed! Wij zijn trotse eigenaar van een ware Chevrolet spark genaamd Keesje, waarin Jonina soms rijles krijgt van Bettine). Op deze school zijn wij bezig met het ontwikkelen van een muziekmodule, zodat muziek kan worden opgenomen in het dagelijkse schoolprogramma van de leerlingen. Dit omdat door omstandigheden helaas niets gedaan wordt aan muziek op deze school. Ook hebben we voor deze school geld ingezameld (Bedankt allemaal!) waarvan we instrumenten hebben gekocht. We geven hier individuele therapie aan kinderen die net wat extra nodig hebben. (Al kunnen ze allemaal wel wat extra aandacht etc. gebruiken), groepstherapie en we geven elke week een workshop aan de docenten, zodat ze ook daadwerkelijk leren hoe ze muziek kunnen gaan toepassen in hun lessen. De eerste week zijn we toch ontzettend tegen de taalbarrière aangelopen. De kinderen die individueel therapie krijgen spreken soms geen Engels. Wel beginnen ze stuk voor stuk enthousiast verhalen te vertellen, waar wij vervolgens geen touw aan vast kunnen knopen…. Dit is nog een beetje behelpen. Maar goed het is onze eerste week en we moeten elkaar allemaal nog wat beter leren kennen….
Wel is het prachtig om te zien, hoe blij al deze kinderen zijn en hoe ze opleven als we muziek met ze maken, oogcontact met ze maken en naar ze lachen en vertellen dat ze het heel goed doen. De kinderen op HappyDale zijn heel erg muzikaal wat bij ons beide een kippenvel momentje tot stand bracht toen we een groepsimprovisatie deden.
De township tour hebben we ook gedaan. In een busje reden we langs verschillende delen van townships en werd ons (te)veel verteld over de townships. Het verschil qua huizen in de townships is enorm. Ook heerst er niet alleen maar armoede in de townships. Er zijn genoeg mensen die een goede baan hebben en in een dikke BMW rijden, maar er toch voor kiezen in de township te blijven wonen. Hier zijn ze aan gewend en hier zijn ze dicht bij hun familie. Familie is erg belangrijk in de Xhosa cultuur. Zo moet de man als hij verliefd is op een vrouw eerst indruk zien te maken op de hele familie van de vrouw, gezien de familie de man in kwestie eerst moet goed keuren. Ook wordt er een bruidsschat gevraagd dit kan variëren van 2 tot 12 koeien. Vandaar dat de man ook veranderd in een mak lammetje als zijn vrouw dreigt weg te gaan bij hem. Want als je vrouw eenmaal bij je weg is en je wilt haar weer terug, dan zul je opnieuw de bruidsschat moeten betalen.
Verder hebben wij hier ook ons eerste optreden gedaan in Zuid- Afrika. We stonden in het voorprogramma van the Brothers. Een reggea band in P.E. Het publiek was laaiend enthousiast nadat we klaar waren met onze drie nummers en smeekte om meer. Aangezien we dit niet echt verwacht hadden, hadden we niet meer dan drie nummers… We besloten er nog maar een Nederlands nummer in te gooien… De volgende keer nog beter. :)
We zijn zoals je gelezen had nu ook eigenaar van onze auto genaamd Keesje. Deze brengt ons naar allerlei mooie plekjes, al rijden we elke dag nog minstens een keer verkeerd. We krijgen Port Elizabeth en haar wegen steeds beter in ons systeem.
Zo heeft Keesje ons naar het plaatsje Schoenmakerskop gebracht, net buiten PE. Het was hier echt adembenemend mooi. En omdat foto’s meer zeggen dan woorden… Bekijk de foto’s maar ;) Na onze wandeling hebben we een drankje gedronken op een terrasje met uitzicht over zee, waar we in de verte walvissen fonteintjes uit het water zagen spuiten.
Ook zijn we uiteraard nog steeds fanatiek bezig surfchickies te worden, al waren de golven deze week niet zo heel denderend. Vandaar dat we maar hebben besloten afgelopen weekend het op een andere plank te proberen: op het zand en niet in het water. Sandboarden. Het mooie hiervan is, dat dit, mits het droog is, altijd kan als je een sandboard hebt en naar de duinen kunt rijden. Het minder mooie hieraan is dat er natuurlijk nooit liftjes in de duinen kunnen worden gebouwd, gezien de duinen altijd veranderen door de wind enz. Dus tja na elke afdaling moet je dat hele eind weer omhoog lopen en het board opnieuw insmeren met schoenpoets, omdat je anders niet zo heel goed vooruit komt.
Tot slot hebben we na lang zoeken en vele goede verhalen het broodje Bunnychow gevonden en tot onze grote spijt uitgeprobeerd. Het is een bijna half brood dat wordt opengesneden en vervolgens wordt gevuld met bijna een hele maaltijd. Een soort broodje Bapao, maar dan anders….
Vol goede zin namen we een hap van ons broodje… maar bij de tweede hap bleken er nog allemaal botten in de inhoud van het broodje te zitten, waardoor wij kokhalzend en teleurgesteld hebben besloten dit broodje nooit meer te halen….
Tot zo ver… volgende keer weer meer spannende avonturen van ons uit Zuid- Afrika. Ook hoort u dan wie er heeft gewonnen bij onze surfcompetitie Jonina vs. Bettine! We hebben allebei een eigen coach, dus krijgen nu allebei privé surfles. (najaa, eigenlijk praten de coachen meer met elkaar, dan dat ze op ons letten, maar goed.)
P.S
Niet naast die pot pissen nie
Ondertussen hebben wij onze eerste week afgerond op HappyDale, de school voor speciaal onderwijs in een township, hier 20 minuten vandaan rijden met onze eigen auto( Ja dat leest u goed! Wij zijn trotse eigenaar van een ware Chevrolet spark genaamd Keesje, waarin Jonina soms rijles krijgt van Bettine). Op deze school zijn wij bezig met het ontwikkelen van een muziekmodule, zodat muziek kan worden opgenomen in het dagelijkse schoolprogramma van de leerlingen. Dit omdat door omstandigheden helaas niets gedaan wordt aan muziek op deze school. Ook hebben we voor deze school geld ingezameld (Bedankt allemaal!) waarvan we instrumenten hebben gekocht. We geven hier individuele therapie aan kinderen die net wat extra nodig hebben. (Al kunnen ze allemaal wel wat extra aandacht etc. gebruiken), groepstherapie en we geven elke week een workshop aan de docenten, zodat ze ook daadwerkelijk leren hoe ze muziek kunnen gaan toepassen in hun lessen. De eerste week zijn we toch ontzettend tegen de taalbarrière aangelopen. De kinderen die individueel therapie krijgen spreken soms geen Engels. Wel beginnen ze stuk voor stuk enthousiast verhalen te vertellen, waar wij vervolgens geen touw aan vast kunnen knopen…. Dit is nog een beetje behelpen. Maar goed het is onze eerste week en we moeten elkaar allemaal nog wat beter leren kennen….
Wel is het prachtig om te zien, hoe blij al deze kinderen zijn en hoe ze opleven als we muziek met ze maken, oogcontact met ze maken en naar ze lachen en vertellen dat ze het heel goed doen. De kinderen op HappyDale zijn heel erg muzikaal wat bij ons beide een kippenvel momentje tot stand bracht toen we een groepsimprovisatie deden.
De township tour hebben we ook gedaan. In een busje reden we langs verschillende delen van townships en werd ons (te)veel verteld over de townships. Het verschil qua huizen in de townships is enorm. Ook heerst er niet alleen maar armoede in de townships. Er zijn genoeg mensen die een goede baan hebben en in een dikke BMW rijden, maar er toch voor kiezen in de township te blijven wonen. Hier zijn ze aan gewend en hier zijn ze dicht bij hun familie. Familie is erg belangrijk in de Xhosa cultuur. Zo moet de man als hij verliefd is op een vrouw eerst indruk zien te maken op de hele familie van de vrouw, gezien de familie de man in kwestie eerst moet goed keuren. Ook wordt er een bruidsschat gevraagd dit kan variëren van 2 tot 12 koeien. Vandaar dat de man ook veranderd in een mak lammetje als zijn vrouw dreigt weg te gaan bij hem. Want als je vrouw eenmaal bij je weg is en je wilt haar weer terug, dan zul je opnieuw de bruidsschat moeten betalen.
Verder hebben wij hier ook ons eerste optreden gedaan in Zuid- Afrika. We stonden in het voorprogramma van the Brothers. Een reggea band in P.E. Het publiek was laaiend enthousiast nadat we klaar waren met onze drie nummers en smeekte om meer. Aangezien we dit niet echt verwacht hadden, hadden we niet meer dan drie nummers… We besloten er nog maar een Nederlands nummer in te gooien… De volgende keer nog beter. :)
We zijn zoals je gelezen had nu ook eigenaar van onze auto genaamd Keesje. Deze brengt ons naar allerlei mooie plekjes, al rijden we elke dag nog minstens een keer verkeerd. We krijgen Port Elizabeth en haar wegen steeds beter in ons systeem.
Zo heeft Keesje ons naar het plaatsje Schoenmakerskop gebracht, net buiten PE. Het was hier echt adembenemend mooi. En omdat foto’s meer zeggen dan woorden… Bekijk de foto’s maar ;) Na onze wandeling hebben we een drankje gedronken op een terrasje met uitzicht over zee, waar we in de verte walvissen fonteintjes uit het water zagen spuiten.
Ook zijn we uiteraard nog steeds fanatiek bezig surfchickies te worden, al waren de golven deze week niet zo heel denderend. Vandaar dat we maar hebben besloten afgelopen weekend het op een andere plank te proberen: op het zand en niet in het water. Sandboarden. Het mooie hiervan is, dat dit, mits het droog is, altijd kan als je een sandboard hebt en naar de duinen kunt rijden. Het minder mooie hieraan is dat er natuurlijk nooit liftjes in de duinen kunnen worden gebouwd, gezien de duinen altijd veranderen door de wind enz. Dus tja na elke afdaling moet je dat hele eind weer omhoog lopen en het board opnieuw insmeren met schoenpoets, omdat je anders niet zo heel goed vooruit komt.
Tot slot hebben we na lang zoeken en vele goede verhalen het broodje Bunnychow gevonden en tot onze grote spijt uitgeprobeerd. Het is een bijna half brood dat wordt opengesneden en vervolgens wordt gevuld met bijna een hele maaltijd. Een soort broodje Bapao, maar dan anders….
Vol goede zin namen we een hap van ons broodje… maar bij de tweede hap bleken er nog allemaal botten in de inhoud van het broodje te zitten, waardoor wij kokhalzend en teleurgesteld hebben besloten dit broodje nooit meer te halen….
Tot zo ver… volgende keer weer meer spannende avonturen van ons uit Zuid- Afrika. Ook hoort u dan wie er heeft gewonnen bij onze surfcompetitie Jonina vs. Bettine! We hebben allebei een eigen coach, dus krijgen nu allebei privé surfles. (najaa, eigenlijk praten de coachen meer met elkaar, dan dat ze op ons letten, maar goed.)
P.S
Niet naast die pot pissen nie
-
08 September 2014 - 20:41
Anneleen:
Leuk om even wat te lezen van jullie trip (met keesje). Waardevol! Geniet ervan :-) -
08 September 2014 - 21:28
Geke Schinkel:
haha..lekker zo n broodje Bot, jammie, zag het even voor me. Jullie maken echt van alles mee. Die foto's toch best confronterend hoor! Maar geweldig wat jullie wel kunnen doen meiden! En ...op naar het volgende optreden! liefs, Geke -
08 September 2014 - 22:16
Anny Gervink:
Leuk om dit verslag van jullie te lezen.
Blij dat het zo goed gaat met jullie twee ,daar samen
Wij zullen de naam van dat broodje opschrijven ,hopelijk.
blijft ons dat bespaart. Mooie foto's van al jullie belevenissen
Nog veel plezier samen, op naar het volgende optreden, misschien als wij er zijn. ?
In afwachting op het volgende mooie verslag van jullie.
veel liefs Benny en Anny Gervink -
09 September 2014 - 11:01
Jolanda (HU-ISW):
Beste Jonina en Bettine,
Wauw, wat een mooie ervaringen en foto's! Jullie schrijven heel levendig, ik kan me helemaal indenken hoe jullie dat broodje 'wegwerkten'.
En die tegenstelling is confronterend…. sandboarden versus leven in de shacks. Hoe bijzonder is het dat jullie dit voor deze kinderen en docenten mogen betekenen. Geniet volop en leuk om jullie zo te blijven volgen!
Groet, Jolanda -
09 September 2014 - 11:49
Paul:
Wat een leuk verslag, alsof je naar een film kijkt. Wat een ervaringen allemaal. Jullie zijn in een maand tijd al aardig ingeburgerd, zo te zien. Nog heel veel succes en plezier gewenst. Ik kijk uit naar het volgende verslag. Groetjes, Paul -
10 September 2014 - 17:12
Sjoukje:
Ha, gelukkig weer een verslag van jullie. Ik begon er al naar uit te kijken, benieuwd hoe het verder met jullie gaat. Erg leuk om te lezen. Kun je al een beetje "klikken"? want het Xhosa is toch een kliktaal? Moet voor muziektherapeuten een eitje zijn! groetjes van Sjoukje -
20 September 2014 - 15:48
Manon:
Heerlijk om te lezen meiden! Wacht met smart af op het volgden verslag! Veel plezier en lekker genieten! Goed weekend, Liefs Manon -
21 September 2014 - 23:15
Anita:
Hallo dan daar!
Eindelijk jullie verslag gevonden.
Wat een mooi werk doen jullie daar!
En echt leuk om te lezen over alle belevenissen ,
Vooral hoe de kinderen reageren.
Hoe muziek toch contact maakt.
Geniet verder , ik kijk uit naar het nwe verslag.
Liefs Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
